Δήμος Βοΐου: ένας ευλογημένος τόπος
Ο Δήμος μας είναι ένα από τα πιο όμορφα, γραφικά και επισκέψιμα μέρη της Μακεδονίας. Εντυπωσιακά Αρχοντικά, Μοναδική φυσική ομορφιά, Πέτρινα γεφύρια αλλά και οι χώροι θρησκευτικής λατρείας (Εκκλησίες – Μοναστήρια) συνθέτουν μια μοναδική πανδαισία χρωμάτων και παράδοσης για κάθε επισκέπτη.
Παρακάτω θα βρείτε τα σημαντικότερα επισκέψιμα Αξιοθέατα του Δήμου μας.
Από τον Αυγερινό μετά από μια ευχάριστη διαδρομή 8 χιλιομέτρων ανάμεσα σε άρια βουνά και δίπλα σε πολύστροφα ποτάμια …
Από τον Αυγερινό μετά από μια ευχάριστη διαδρομή 8 χιλιομέτρων ανάμεσα σε άρια βουνά και δίπλα σε πολύστροφα ποτάμια ο επισκέπτης φτάνει στην θέση Αλώνια σε υψόμετρο 1500 μέτρων όπου βρίσκεται το μοναστήρι.Είναι κτισμένο μεταξύ των οικισμών Αυγερινού και Βυθού και θεωρείται ότι ανήκει σε όλο το Βόιο και για τον λόγο αυτό αποκαλείται η Αγία Τριάδα Βοΐου ή Αϊτριαδίτσα.
Στη σημερινή του θέση κτίστηκε το 1792 κρυμμένο κυριολεκτικά σε θεριεμένα δάση οξειάς και αγέρωχα καστανοδάση. Ο ναός κτίστηκε με κάθε μεγαλοπρέπεια από πελεκητή πέτρα και αποτελεί λαμπρό δείγμα της αρχιτεκτονικής του Βοΐου. Είναι φημισμένος για τον μοναδικό Αθωνικού Τύπου καθολικό και τις υπέροχες τοιχογραφίες του. Ολόκληρο το οικοδόμημα που το υποστηρίζει και έχει την δυνατότητα φιλοξενίας 100 ατόμων. Το Όνομά του γνωστό στην Μακεδονία την Ήπειρο την Θεσσαλία διαδιδόταν με σεβασμό και υπερηφάνεια από τους πολυταξιδεμένους μάστορες και εμπόρους του Βοΐου. Η προσφορά του στους αγώνες και την παιδεία του Βοΐου υπήρξε σπουδαία. Τότε διέθετε 50 κελιά ενώ λειτουργούσε και κρυφό σχολείο.
Το ακμάζον ανδρικό μοναστήρι απέχει λίγα μόλις χιλίομετρα από το Δρυόβουνο σε μία απομονωμένη τοποθεσία …
Το ακμάζον ανδρικό μοναστήρι απέχει λίγα μόλις χιλιόμετρα από το Δρυόβουνο σε μία απομονωμένη τοποθεσία. Η ίδρυσή του χρονολογείται περί το 1592, ενώ η αγιογράφησή του ολοκληρώθηκε το 1652. Ο ναός ιστορήθηκε από τον ζωγράφο Νικόλαο Λινοτόπι, ενώ ο νάρθηκας αγιογραφήθηκε από τον Αργύρη Κριμνιώτη. Εδώ έφτασε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο οποίος αφού κήρυξε επιδόθηκε στην περιποίηση των μοναχών που ασθενούσαν λόγω επιδημίας.Έκτοτε το νερό χαρακτηρίζεται ως αγίασμα και το σημείο από όπου αναβλύζει έχει διαμορφωθεί ως το παρεκκλήσι του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες, στην Μονή είχαν καταφύγει και φιλοξενηθεί στο παρελθόν ο αδελφός του Ρήγα Φεραίου, ο Καπετάν Βάρδας και ο Παύλος Μελάς.
Η ανακαίνισή του άρχισε το 1996 με πρωτεργάτη τον ηγούμενο τον Αρχιμανδρίτη πατέρα Στέφανο Ρήνο και με προσωπική εργασία των μοναχών και των προσκυνητών του. Το προαύλιο προσφέρει αίσθηση ηρεμίας και ανυπέρβλητη θέα στο Βόιο και στην Καστοριά.
Το μοναστήρι της Παναγίας στο Μικρόκαστρο είναι το μεγαλύτερο του Βοϊου και αποτελεί το κέντρο της κοινωνικής και πνευματικής …
Το μοναστήρι της Παναγίας στο Μικρόκαστρο είναι το μεγαλύτερο του Βοϊου και αποτελεί το κέντρο της κοινωνικής και πνευματικής δραστηριότητας της Μητρόπολής του Σισανίου και της Σιατίστης. Η ιστορική του αφετηρία ανάγεται στις αρχές του 19 αιώνα. Αρχικά λειτούργησε ως προσκυνηματικός ναός όμως αργότερα με την προσθήκη κτισμάτων διαμορφώθηκε σε μοναστήρι. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας πλήρωνε τους δασκάλους των γύρω χωριών και αποτέλεσε καταφύγιο των φτωχών και δύστυχων ανθρώπων. Το καθολικό της μονής είναι κατάγραφο Βυζαντινής Τέχνης τοιχογραφίες. Πολυτιμότερος θησαυρός είναι ο Εφέστιος εικόνα της Παναγίας της Ελεούσης της οποίας η ιστόρηση αναφέρεται στον 15 αιώνα. Η μονή μετατράπηκε σε γυναικεία το 1993. Η νέα αδελφότητα αποτελούμενη από 20 μοναχές , είναι οργανωμένη κοινοβιακή ζωή και επιτελεί έργο πνευματικής αναβάθμισης της περιοχής. Την ημέρα εορτασμού του μοναστηριού γίνεται πραγματικά το αδιαχώρητο. Τότε αναβιώνει το ιδιότυπο έθιμο των Καβαλάρηδων της Σιάτιστας.
Το μοναστήρι βρίσκεται 2 χλμ. πάνω από την Εράτυρα στους πρόποδες του όρους Σινιάτσικο, σε υψόμετρο 900 μέτρων …
Το μοναστήρι βρίσκεται 2 χλμ. πάνω από την Εράτυρα στους πρόποδες του όρους Σινιάτσικο, σε υψόμετρο 900 μέτρων. Χτίστηκε πιθανότατα πριν το έτος 1600 , ενώ μετά το 1700 άρχισε η περίοδος της μεγάλης ακμής της μονής. Έχει υποστεί κατά καιρούς πολλές καταστροφές από πυρκαγιές και επιδρομές . Αμέσως μετά την μεγάλη καταστροφή του 1794 ανοικοδομήθηκε . Τότε χτίστηκε και η περίφημη Κούλια, ένα κτίριο με χοντρούς ψηλούς τοίχους και πολεμίστρες, που χρησίμευε ως καταφύγιο των κατοίκων. Ο ναός του έχει ξυλόγλυπτο τέμπλο που εκτείνεται σε όλο το πλάτος και το ύψος του. Κάποτε υπήρχε εδώ μεγάλη βιβλιοθήκη με πολλά χειρόγραφα, κάποια εκ των οποίων βρίσκονται σήμερα στην Εθνική Βιβλιοθήκη.
Το μοναστήρι βρίσκεται σκαρφαλωμένο σε υψόμετρο 950 μέτρων στους πρόποδες του Σινιάτσικου …
Το μοναστήρι βρίσκεται σκαρφαλωμένο σε υψόμετρο 950 μέτρων στους πρόποδες του Σινιάτσικου, κοντά στον οικισμό των Ναμάτων. Ιδρύθηκε στις αρχές του 14ου αιώνα πρώτος ναός πιθανότατα καταστράφηκε και στην θέση του κτίστηκε άλλος στις αρχές του 1500, ο οποίος σώζεται μέχρι και σήμερα. Πρόκειται για το παλαιότερο μοναστήρι του Βοΐου και τόπου λατρείας ιδιαίτερα των κατοίκων των Ναμάτων και του Πελεκάνου. Οι τοιχογραφίες πιθανόν αποτελούν αριστούργημα αγιογράφων από το Λινοτόπι και χρονολογούνται στις αρχές του έτους 1600. Την ίδια εποχή είναι φιλοτεχνημένο και επίχρυσο ξυλόγλυπτο τέμπλο, έργο Ηπειρωτών μαστόρων. Κατά την διάρκεια της ζωής του γνώρισε την καταστροφή πολλές φορές. Μόνο το έτος 1800 μέχρι το έτος 1840 κάηκε και λεηλατήθηκε από τους Τούρκους 4 φορές ενώ το 1875, πέρα από την λεηλασία δολοφονήθηκαν όλοι του οι μοναχοί. Η πολύπαθη ιστορία του μοναστηρίου δεν τελειώνει εδώ, αφού, τις 27 Νοεμβρίου του 1944 τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής το λεηλάτησαν, το λήστεψαν και το έκαψαν όμως εκ θαύματος δεν κάηκε ο ναός αλλά μόνο τα συνοδευτικά κτίρια. Με ενέργειες του Μητροπολίτη Αντωνίου και την πολύτιμη βοήθεια του ευεργέτη Μιχάλη Γκάνα επανιδρίθηκε το έτος 2001.
Στο σημείο όπου έχει κτιστεί ο Ιερός Ναός υπήρχε ένας οικισμός, κατά τους Βυζαντινούς χρόνους κτίστηκε ένας μεγαλοπρεπής …
Στο σημείο όπου έχει κτιστεί ο Ιερός Ναός υπήρχε ένας οικισμός, κατά τους Βυζαντινούς χρόνους κτίστηκε ένας μεγαλοπρεπής ναός αφιερωμένος στην Αγία Μαρίνα χάριν στον οποίο είχε πάρει το όνομα και ο οικισμός.
Με τους ομαδικούς εξισλαμισμούς που πραγματοποιούνταν στην εποχή του Αλή Πασά οι κάτοικοι εκπατρίστηκαν για να μην εξισλαμιστούν και η εκκλησία σωριάστηκε σε ερείπια.
Το 1928 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος για την ανέγερση της εκκλησίας αλλά ο ναός ολοκληρώθηκε αρκετά χρόνια αργότερα (1958).
Ο ιερός ναός είναι ο μοναδικός που τιμά την Αγία Μαρίνα σε όλη την έκταση της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης.
Ο ναός πανηγυρίζει στις 17 Ιουλίου ημέρα της εορτής μνήμης της Αγίας Μαρίνης.
Ιερός Ναός Της Αγίας Παρασκευής, είναι κοιμητηριακός Ναός και βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του χωριού. Είναι ρυθμού …
Ιερός Ναός Της Αγίας Παρασκευής, είναι κοιμητηριακός Ναός και βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του χωριού. Είναι ρυθμού Βασιλικής, και έχει κτιστεί με τεράστιες πέτρες το έτος 1867. Στο εσωτερικό του ναού υπάρχουν εικόνες που διασώζονται έως και σήμερα οι οποίες έχουν φιλοτεχνηθεί με έντονα χρώματα ενώ βασικό χαρακτηριστικό τους είναι η αυστηρότητα των μορφών των Αγίων.
Η εφέστιος και θαυματουργική εικόνα της Αγίας Παρασκευής χρονολογείται περί το 1788. Ο ναός πανηγυρίζει στις 26 Ιουλίου και οι πιστοί του Αυγερινού προσέρχονται με μεγάλη ευλάβεια και κατάνυξη.
Ο Ναός της Αγίας Παρασκευής χτίστηκε επί αρχιερατείας Λεοντίου το 1677, όπως αναγράφεται με κεραμικά πλακίδια τα οποία …
Ο Ναός της Αγίας Παρασκευής χτίστηκε επί αρχιερατείας Λεοντίου το 1677, όπως αναγράφεται με κεραμικά πλακίδια τα οποία εντοιχίστηκαν στον βόρειοτοίχο του ναού και αποτελεί ένα θησαυρό αρχιτεκτονικής, ζωγραφικής και ξυλογλυπτικής καθώς και σημαντικό μνημείο για την βυζαντινή τέχνη.
Θαυμάσια είναι το επίχρυσο ξυλόγλυπτο τέμπλο της και οι τοιχογραφίες της, έργα του 1711. Τα δεσποτικά και οι εικόνες του τέμπλου είναι έργα του Θεοδώρου Πουλάκη του Κρητός, ενώ ο ζωγραφισμένος Επιτάφιος είναι έργο του ‘Αναστασίου εξ Ιωαννίνων’.
Πρόκειται για μια εξαιρετική μεταβυζαντινή θολοσκέπαστη τρίκλιτη βασιλική, με υπερυψωμένο νάρθηκα – γυναικωνίτη που φημίζεται για τους πολλούς τρούλους του, όπου υπάρχουν εικόνες από την ζωή του Χριστού, από την ζωή και την αποκάλυψη του Ιωάννου και από την Παλαιά Διαθήκη. Το εκκλησάκι της Παναγίας στα νότια, μαζί με το ψηλό εξαγωγικής κάτοψης καμπαναριό του 1862 στο βόρεια, συνθέτουν ένα οικοδομικό τετράγωνο, με τριγωνική κατάληξη στα βόρειο τμήμα, εκφραστικό της μεταβυζαντινής φυσιογνωμίας της Σιάτιστας. Ο ναός σήμερα είναι ένας επισκέψιμος χώρος που εποπτεύεται και συντηρείται από την 11η εφορεία βυζαντινών αρχαιοτήτων και πανηγυρίζει στις 26 Ιουλίου ημέρα μνήμης της Αγίας Παρασκευής.
Ο ναός του Αγίου Αθανασίου βρέσκεται στην κεντρική πλατεία του Πενταλόφου , η τρίκλητη βασιλική του Αγίου Αθανασίου …
Ο ναός του Αγίου Αθανασίου βρέσκεται στην κεντρική πλατεία του Πενταλόφου , η τρίκλητη βασιλική του Αγίου Αθανασίου. Χτίστηκε το Μάρτιο του 1816 και κάλφας του ήταν ο Κώστας Καράς. Σύμφωνα με τις λαϊκές ρήσεις ο ναός επρόκειτο να αφιερωθεί στο Γενέθλιο της Θεοτόκου όμως τελικά αφιερώθηκε στον Άγιο Αθανάσιο γιατί γλύτωσε τους Πενταλοφίτες από την πανούκλα η οποία προσπάθησε να έρθει στο χωριό μεταμορφωμένη σε γριά.
Οι Πενταλοφίτες συμμετείχαν ενεργά σε όλους τους Αγώνες του έθνους, όποτε αυτό χρειάστηκε. Στον Πεντάλοφο γεννήθηκε ο αρματολός Γιάννης Τζιώρτζιος(1750-1800) ο οποίος μετείχε στους συνεχείς αγώνες που έδωσαν οι κάτοικοι του Πενταλόφου εναντίον των Τουρκαλβάνων. Σε μία από τις συμπλόκές που είχαν με τους Τουρκαλβανούς στην θέση ¨Ρουσιοτάρι κοντά στο Επταχώρι ο Γιάννης Τζιώρτζιος έχασε την ζωή του¨.
Στο παλιό καμπαναριό του Ιερού Ναού σε μια πέτρα του καμπαναριού η οποία φυλάσσονταν επί χρόνια μέσα στον Ναό ,βρέθηκε σκαλισμένη η προσωπογραφία του Γιάννη Τζιώτζιου.
Το τέλος και του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, η ζωή στην Νεάπολη άρχισε σιγά σιγά να βρίσκει τον ρυθμό προς την ανάπτυξη …
Στο τέλος και του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, η ζωή στην Νεάπολη άρχισε σιγά σιγά να βρίσκει τον ρυθμό προς την ανάπτυξη και την άνοδο. Πολλοί κάτοικοι από τους γύρω οικισμούς μετοίκησαν στην Νεάπολη και έτσι άρχισε η σταδιακή πληθυσμιακή της άνοδο. Η αύξηση όμως του πληθυσμού επέφερε σοβαρά προβλήματα, όπως η ανέγερση νέων οικισμών, η αύξηση της ποσότητας νερού, ο πολεοδομικός σχεδιασμός, και πολλά άλλα, μεταξύ των οποίων και η ανάγκη ύπαρξης ενός μεγαλύτερου Ναού προκειμένου να προσεύχονται οι κάτοικοι.
Η θεμελίωση του νέου ναού, του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου, πραγματοποιήθηκε στις 23 Απριλίου του 1958, και το όνομα του Ναού προήλθε από κλήρωση που διενεργήθηκε με την προτροπή του τότε Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Κ.Ιακώβου.
Ο σημερινός ναός είναι Βυζαντινού ρυθμού, τρίκλιτος σταυροειδής με τρούλο, και οι διαστάσεις του είναι 26 μέρα μήκος, 18 μέτρα πλάτος και 19,80 ύψος.
Ο ναός ολοκληρώθηκε το 1972, και στις 11 Ιουνίου του ιδίου έτους με κάθε λαμπρή επισημότητα πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια, όπου χοροστάτησαν οι Μητροπολίτες, ο Ιάκωβος Μυτιλήνης πρώην Σιάτιστας, και ο Πολύκαρπος Σιάτιστας.
Η αγιογράφηση του ναού, άρχισε το 1975,συνεχίστηκε πιο εντατικά από το 1991 έως και σήμερα. Το τέμπλο κατασκευάστηκε το 1985
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου στον οικισμό της είναι βασιλικού ρυθμού, πλακοσκεπής, με μικρά παράθυρα, χαμηλός και ημιυπόγειος …
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου στον οικισμό της Κορυφής είναι βασιλικού ρυθμού, πλακοσκεπής, με μικρά παράθυρα, χαμηλός και ημιυπόγειος. Στην κεντρική είσοδο του ναού υψωνόταν η πελώρια βελανιδιά με το σήμαντρο. Υλοτομήθηκε το 1913 προκειμένου να κτιστεί ο νέος ναός. Επίσης στον νάρθηκα του ναού σύμφωνα με τις λαϊκές ρήσεις λειτουργούσε σχολείο.
Ο παλιός ναός διατηρήθηκε έως το 1912, ο σημερινός ναός χτίστηκε κατόπιν ειδικής άδειας ειδικού σουλτανικού φιρμανιού, που κατόρθωσαν να αποσπάσουν Κορυφιώτες εργαζόμενοι στην Κωνσταντινούπολη. Το φιρμάνι αυτό σώζεται μέχρι σήμερα. Ο νέος ναός είναι σωστό στολίδι για το χωριό.
Για την ανέγερση του συνέδραμαν ουσιαστικά όλοι οι κάτοικοι. Ακόμη και οι απόδημοι Κορυφιώτες στην Αμερική, στην Κωνσταντινούπολη η «Αγαθοεργός Αδερφότης Μπορσιωτών», που κατ’ επανάληψη διενήργησε έρανο. Τα χρήματα των εράνων συγκεντρώθηκαν σε σφραγισμένο από το Πατριαρχείο κουτί.
Ο ναός είναι βασιλικού ρυθμού, τρίκλιτος, με πρόναο και γυναικωνίτη. Είναι χτισμένος με πέτρες σχήματος ορθογώνιου σε παράλληλες και συμμετρικές σειρές. Η στέγη του είναι κεραμοσκεπής. Έχει σκαλιστό τέμπλο, έργο του Μπέλτσιου από την Μόρφη, και ωραιότατες εικόνες, που έκανε ο αγιογράφος Θεόδωρος Ζωγράφος, από την Καστοριά.
Ο σημερινός ναός είναι ο τρίτος κατά σειρά στη θέση αυτή και πιθανόν το αρχαιότερο λατρευτικό μνημείο της Σιάτιστας …
Ο σημερινός ναός είναι ο τρίτος κατά σειρά στη θέση αυτή και πιθανόν το αρχαιότερο λατρευτικό μνημείο της Σιάτιστας. Σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες ο πρώτος ναός ιδρύθηκε το 1647 και ήταν μικρός σε διαστάσεις για να εξυπηρετεί τις λειτουργικές ανάγκες των πρώτων κατοίκων. Τον 17οαιώνα, εποχή μεγάλης ακμής της Σιάτιστας, άρχισε και η εμπορική ακμή της πόλης και έγινε το εμπορικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής, ιδιαίτερα όταν ο πατριάρχης Αχρίδας Ζωσιμάς , καταγόμενος από την Σιάτιστα, μετέφερε την έδρα της Μητρόπολης στη Σιάτιστα. Ο μικρός αυτός ναός δεν επαρκούσε για τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες, έτσι κατεδαφίστηκε και στη θέση του το 1801 ανεγέρθη άλλος, « τω κάλλει και τω μεγέθει περικαλλέστατος», με περίφημο ξυλόγλυπτο τέμπλο, ωραιότατες τοιχογραφίες και πολύτιμα κειμήλια. Το 1856 χτίστηκε δίπλα στο ναό μεγαλοπρεπές κωδωνοστάσιο εξαγωνικής κάτοψης ύψους 25 μέτρων περίπου και αποτελεί μέχρι και σήμερα καύχημα της πόλης. Δυστυχώς την Τρίτη 13 Ιουλίου του 1910 ο περίφημος ναός του Αγίου Δημητρίου «εγένετο παρανάλωμα του πυρός εν διαστήματι ημισείας ώρας μεθ’απάντων των εν αυτώ πολυτίμων ιερών κειμηλίων» γράφει ο Αθ. Κανατσούλης από απροσεξία γυναίκας η οποία «επικόλλησε αναμμένο κερί πάνω σε εικόνα» συμπληρώνει ο Χ. Κανατσούλης.
Στις 2 Ιουνίου του 1912, ο μητροπολίτης Ιερόθεος αναγγέλλει την έκδοση σχετικού τουρκικού φιρμανιού για την ανέγερση του τρίτου πλέον ναού του Αγίου Δημητρίου.
Ο τρίτος ναός είναι αυτός που βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη/προσκυνητή, μνημείο πλέον και καύχημα της πόλης, αρχιτεκτονικό μεγαλούργημα, έργον του Σιατιστινού αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου, ενός από τα πρώτα ονόματα των μεγάλων δημιουργών της νεότερης Ελλάδος.
Δικαιολογημένα λοιπόν ο ναός αυτός αποτελεί καύχημα της Σιάτιστας, μιας Κομώπολης η οποία όπως αναφέρει και ο μακαριστός επίσκοπος Αντώνιος(1920-2005) στα χρόνια της τουρκοκρατίας διακρίθηκε για τον αμιγή ελληνικό πληθυσμό της, την πλούσια παιδεία, τους λογίους και τους πραματευτάδες, την οικονομική άνθιση, τα περίφημα αρχοντικά και τους λαμπρούς μεταβυζαντινούς ναούς, δείγματα της πηγαίας πίστεως και πατρώας ευσεβείας των κατοίκων της.
Ο Ναός του Αγίου Μηνά στο Δρυόβουνο ιδρύθηκε αρχικά στις 18 Απριλίου του 1509 και αφιερώθηκε στον Άγιο Δημήτριο όμως μετά …
Ο Ναός του Αγίου Μηνά στο Δρυόβουνο ιδρύθηκε αρχικά στις 18 Απριλίου του 1509 και αφιερώθηκε στον Άγιο Δημήτριο όμως μετά από θαυματουργική παρέμβαση του Αγίου Μηνά αφιερώθηκε και σε αυτόν. Ο ναός επεκτάθηκε και ιδρύθηκε εκ νέου στις 12 Απριλίου του 1859 όπως αναγράφεται στην επιγραφή όπου διασώζεται έως και σήμερα στην κεντρική είσοδο του ναού.
Ο Άγιος Μηνάς προστάτευσε αρκετές φορές το Δρυόβουνο και μία από αυτές ήτανε τον Απρίλιο του 1943, όταν τα Ιταλικά στρατεύματα πυρπόλησαν το χωριό.
Όμως κατά την διαδρομή του και ενώ ο καιρός ήτανε καλοκαιρινός σχεδόν, λίγο πριν φτάσουν στο χωριό, Άγιος Μηνάς έριξε μια χιονοθύελλα η οποία περιόρισε κατά πολύ την ορατότητα ώστε να καθυστερήσει την άφιξή του , οι Ιταλοί άργησαν πολύ να φτάσουν, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι κάτοικοι να διαφύγουν στα βουνά ώστε να σωθούν.
Το γεφύρι του Ανθοχωρίου είναι το μεγαλύτερο σε μήκος πέτρινο γεφύρι της Μακεδονίας, φθάνοντας τα 49 μέτρα, ενώ το πλάτος του είναι 2,7 μέτρα …
Το γεφύρι του Ανθοχωρίου είναι το μεγαλύτερο σε μήκος πέτρινο γεφύρι της Μακεδονίας, φθάνοντας τα 49 μέτρα, ενώ το πλάτος του είναι 2,7 μέτρα. Αποτελείται από 4 τόξα, εκ των οποίων το μεγαλύτερο έχει ύψος 9 μέτρα και άνοιγμα 15.
Το βορινό ακρόβαθρο στηρίζεται σε βραχώδες σχεδόν κατακόρυφο πρανές. Το γεφύρι συνέδεε εμπορικά τα Γρεβενά με το Τσοτύλι και αποτελούσε πέρασμα για τα κοπάδια της Πίνδου που ξεχειμώνιαζαν στη Θεσσαλία. Αργότερα αποτελούσε τμήμα του παλιού χωματόδρομου που ένωνε τις δύο πόλεις, ενώ ο σημερινός ασφαλτοστρωμένος δρόμος το έχει παρακάμψει ακριβώς από δίπλα . Συνηθίζεται να αποκαλείται Γεφύρι του Τσακνοχωρίου, όπως ήταν παλιά η ονομασία του Ανθοχωρίου, αλλά και Γέφυρα Πραμόρτσα. Η ακριβής χρονολογία κατασκευής του είναι άγνωστη , όμως σύμφωνα με ματυρίες έχει κτιστεί πριν το έτος 1770.
Ο θρύλος το θέλει να έχει κτιστεί με την χορηγία κάποιου μεγαλοκτηνοτρόφου. Όταν όμως αυτός προσπάθησε να διαβεί με το κοπάδι και την οικογένειά του τον ποταμό, μία απότομη και ορμητική ροή έριξε την μονάκριβή του κόρη.
Το γεφύρι επισκευάστηκε το έτος 1937 και το 1970 ,όταν χαρακτηρίστηκε και ως διατηρητέο μνημείο. Βρίσκεται σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από το Ανθοχώρι στο δρόμο που το συνδέει με το Κληματάκι και το εγκαταλελειμμένο Παρόχθιο.
Από την Μόρφη μπορεί κανείς να επισκεφθεί το δίτοξο γεφύρι της Τσούκας επάνω στον ποταμό Πραμόριτσα, χτισμένο επάνω …
Από την Μόρφη μπορεί κανείς να επισκεφθεί το δίτοξο γεφύρι της Τσούκας επάνω στον ποταμό Πραμόριτσα, χτισμένο επάνω σε μία πανέμορφη τοποθεσία. Το γεφύρι παλιά συνέδεε τους οικισμούς Μόρφης, της Κορυφής, της Χρυσαυγής και της εγκαταλελειμμένης σήμερα Τσούκας. Στην περιοχή του βουνού της Τσούκας όπου οι Μορφιώτες είχαν τα χωράφια και τα βοσκοτόπια τους. Επίσης το γεφύρι παλιότερα αποτελούσε τμήμα της βλαχόστρατας. Πρόκειται για το παλαιότερα χρονολογημένο γεφύρι του Βοΐου. Είναι εύκολη η πρόσβαση μέσω του σηματοδοτημένου μονοπατιού που συνδέει την Μόρφη με την Χρυσαυγή, είτε από την πλατεία της Μόρφης απέχει μόλις 35’ και από την παλαιά Εθνική οδό που βρίσκεται πιο χαμηλά απέχει μόλις 25’.
Το πέτρινο γεφύρι του Ντέρη είναι το πρώτο γεφύρι που συναντά ο ποταμός Πραμόριτσας από το ξεκίνημά του. Χτίστηκε για να συνδέει …
Το πέτρινο γεφύρι του Ντέρη είναι το πρώτο γεφύρι που συναντά ο ποταμός Πραμόριτσας από το ξεκίνημά του. Χτίστηκε για να συνδέει τον Πεντάλοφο με την Αγ. Σωτήρα και το Τσοτύλι. Σήμερα αποτελεί σταθμό του μεγάλου μονοπατιού, “Το ταξίδι του Ποταμού Πραμόριτσα”. Γίνεται επισκέψιμο, είτε από τον Κάτω Πεντάλοφο σε 45 λεπτά ακολουθώντας την σχετική σήμανση, είτε από την εθνική οδό δίπλα από τις αντίστοιχες πινακίδες, μετά την διασταύρωση του Διλόφου όπου το ομαλό κατηφορικό καλντερίμι οδηγεί στο γεφύρι σε μόλις 5 λεπτά.
Το γεφύρι Τσούκαρη συνέδεε παλιά τον οικισμό του Ροδοχωρίου με το Τσοτύλι και τον εγκαταλελειμμένο …
Το γεφύρι Τσούκαρη συνέδεε παλιά τον οικισμό του Ροδοχωρίου με το Τσοτύλι και τον εγκαταλελειμμένο οικισμό Ρόκαστρο. Χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα για την διάβαση των αγροτικών μηχανημάτων στην απέναντι όχθη του ποταμού Πραμόριτσα. Εκεί σήμερα οδηγεί από την πλατεία του Ροδοχωρίου μια αγροτική οδός μήκους περίπου δύο χιλιομέτρων.
Χτίστηκε με την χορηγία του Δημήτριου Τσούκαρη, ενός ξενιτεμένου Ροδοχωρίτη μάστορα στην Κωνσταντινούπολη. Σύμφωνα με τον δωρητή ο λόγος δημιουργίας του γεφυριού ήταν καθαρά κοινωφελής, μιας και αυτό θα εξυπηρετούσε και τα πιο απομακρυσμένα χωριά των Γρεβενών. Υπάρχουν μαρτυρίες, ότι πριν ξεκινήσει η αγορά του Τσοτυλίου, παζαριώτες με τα ζώα τους διέρχονταν επί δύο μέρες από την περιοχή. Κτίστηκε το έτος 1885. Το γεφύρι διέθετε πέντε καμάρες, από τις οποίες οι δύο μικρότερες είναι δυσδιάκριτες λόγω της πυκνής βλάστησης και των προσχώσεων. Η πρώτη καμάρα στην οποία ήταν εντοιχισμένη και η ημερομηνία κτίσης κατέρρευσε το 1955 από διάβρωση της βάσης και έπειτα αντικαταστάθηκε με σκυρόδεμα. Το μήκος του γεφυριού φτάνει τα 40 μέτρα. Από τα 5 τόξα το δεύτερο είναι το μεγαλύτερο. Η τοποθεσία έχει πάρει την ονομασία Παλιομονάστηρο, όπου ενδέχεται να υπήρχε κάστρο σύμφωνα με τις λαϊκές ρήσεις.
Έχουν αποκαλυφθεί τεράστιοι ογκόλιθοι από το τείχος πολλοί εκ των οποίων κατρακύλησαν οι χωρικοί στο ποτάμι για να κτίσουν το γεφύρι.
Αδιαμφισβήτητα είναι ένα από τα ομορφότερα και εντυπωσιακότερα από άποψη στατικής πέτρινα γεφύρια της Ελλάδος …
Αδιαμφισβήτητα είναι ένα από τα ομορφότερα και εντυπωσιακότερα από άποψη στατικής πέτρινα γεφύρια της Ελλάδος . Απέχει μόλις 1,5 χλμ. Από τον οικισμό της Αγίας Σωτήρας , στο άνω ρου του ποταμού Πραμόριτσα. Μπορεί κανείς να το επισκεφθεί είτε ξεκινώντας από ο κέντρο του χωριού , είτε διανύοντας την μισή απόσταση με αφετηρία την στροφή της εθνικής οδού που βρίσκεται ακριβώς από κάτω. Το δίτοξο γεφύρι κτίστηκε το έτος 1851,αφού είχε προηγηθεί στην ίδια τοποθεσία το χτίσιμο ενός νερόμυλου. Ένα πολύ μεγάλο τόξο πατάει σε βράχο , δημιουργώντας την εντύπωση ότι είναι φυσική συνεχειά του και μαζί με ένα μικρότερο δίνουν απότομη κλίση στο γεφύρι.
Κάτω από την Μόρφη ο Πραμόριτσας ενώνεται με το Παλιομέγερο, ένα ρέμα πλούσιο σε νερά που πηγάζει από τον …
Κάτω από την Μόρφη ο Πραμόριτσας ενώνεται με το Παλιομέγερο, ένα ρέμα πλούσιο σε νερά που πηγάζει από τον Τάλιαρο και διέρχεται πολύ κοντά στην Χρυσαυγή. Σύμφωνα με την παράδοση, το μονότοξο γεφύρι που βρίσκεται εδώ και κτίστηκε το έτος 1854 με την χορηγία ενός ληστή , του Νικολάου Ζάρμπου, από το Πολυνέρι Γρεβενών. Ο ληστής είχε την φήμη του τρομερού και αδίστακτου και αποτελούσε μάστιγα για τα χωριά του Βοϊου και των ΓΡΕΒΕΝΏΝ. Σε μία καταδίωξή του από τα Τούρκικα αποσπάσματα κατάφερε να περάσει το ρέμα που εκείνη την μέρα ήταν πλημμυρισμένο από νερά και ζήτησε από τους Χρυσαυγιώτες να τον κρύψουν στα σπίτια τους. Όταν οι Τούρκοι ήρθαν στο χωριό οι κάτοικοι αρνήθηκαν τα πάντα και ως αντάλλαγμα του ζήτησαν να χρηματοδοτήσει το χτίσιμο του γεφυριού που θα επιτηρούσε ο ίδιος από τον παρακείμενο νερόμυλο.
Πρόκειται για ένα άκρως εντυπωσιακό γεφύρι ύψους 9 μέτρων , στηρίζεται και από τις δύο μεριές σε πράνη εκεί όπου τα κοίτη του Παλιομάγερου στενεύει αρκετά Το μήκος του φτάνει τα 25 μέτρα και το πλάτος του τα 3 ενώ το άνοιγμα του τόξου φθάνει τα 14,2 . Το 1984 πραγματοποιήθηκε η επισκευή του γεφυριού.
Βρίσκεται σε απόσταση 10 λεπτών κατηφορικής διαδρομής από ην πλατεία της Χρυσαυγής επάνω στο μονοπάτι που ένωνε το χωριό με την Μόρφη και τον Πεντάλοφο. Το περιβάλλον τοπίο έχει διαμορφωθεί κατάλληλα και αποτελεί σήμερα χώρο αναψυχής για κατοίκους και επισκέπτες.
Η οικία Δόλγκηρα ανήκει στο Σύλλογο «Μαρκίδες – Πούλιου» αναστηλώθηκε με τις πρωτοβουλίες και την προσωπική εργασία …
Η οικία Δόλγκηρα ανήκει στο Σύλλογο «Μαρκίδες – Πούλιου» αναστηλώθηκε με τις πρωτοβουλίες και την προσωπική εργασία των μελών του συλλόγου. Λειτουργεί ως λαογραφικό μουσείο με εκθέματα ηλικίας διακοσίων και πλέον χρόνων. Το αρχοντικό Δίντσιου ανήκει Δήμο και λειτουργεί ως ξενώνας.
Στο αρχοντικό Χατζιμηχαήλ – Κανατσούλη(1757) ίσως το ομορφότερο αρχοντικό της Σιάτιστας είναι το ΠΑΝΘΕΟΝ …
Στο αρχοντικό Χατζιμηχαήλ – Κανατσούλη(1757) ίσως το ομορφότερο αρχοντικό της Σιάτιστας είναι το ΠΑΝΘΕΟΝ, ένα ξεχωριστό μουσείο λαϊκής τέχνης. Το όνομα του, το οφείλει στο έργο του Κοζανίτη λόγιου Χαρίσιου Μεγδάνη «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΘΕΟΝ» που εξιστορεί την Ελληνική Μυθολογία (1812). Στην είσοδο του δωματίου απεικονίζεται ο Κολοσσός της Ρόδου. Ο Περσέας και οι Γοργόνες, οι Μοίρες, ο Οιδίποδας με την Σφίγγα, ο τραγοπόδαρος Πάν, ο Ασκληπιός, η θεά Άρτεμη με τον αδερφό της Απόλλωνα, ο θεός Ήφαιστος στο εργαστήριο του, ο Βελλεροφόντης που σκοτώνει την Χίμαιρα, ο Ηρακλής και η Λερναία Ύδρα, ο Ηρακλής και τα Μήλα των Εσπερίδων είναι μερικά μόνο από τα θέματα της ελληνικής μυθολογίας που ντύνουν το ΠΑΝΘΕΟΝ. Στο μέτωπο των κιονόκρανων των στυλίσκων ανάμεσα από τα ανοίγματα είναι τα ζωγραφισμένα πρόσωπα, δύο ανδρών και μιας γυναίκας ίσως των κτητόρων, ίσως και του ίδιου του ζωγράφου. Το δωμάτιο διακοσμείται και με εικόνες φανταστικών πουλιών, θηρίων και μιας στρουθοκαμήλου. Πολύ όμορφα διακοσμημένος είναι και ο οντάς των γυναικών.
Στο αρχοντικό Μανούση (1763) οι τοίχοι και οι μουσάντρες (εντοιχισμένες ντουλάπες) του είναι ζωγραφισμένοι με συμβολικές …
Στο αρχοντικό Μανούση (1763) οι τοίχοι και οι μουσάντρες (εντοιχισμένες ντουλάπες) του είναι ζωγραφισμένοι με συμβολικές παραστάσεις, παραστάσεις κυνηγιού, το «όρνηον» του 1789,τον Όλυμπο με τον Κίσσαβο και την θεά Αθηνά(;).
Στην πλατεία «Τρία Πηγάδια» στο κέντρο της «Χώρας» βρίσκεται το Αρχοντικό Χατζηγιαννίδη – Νεραντζόπουλου(1755) ….
Στην πλατεία «Τρία Πηγάδια» στο κέντρο της «Χώρας» βρίσκεται το Αρχοντικό Χατζηγιαννίδη – Νεραντζόπουλου(1755). Στα τζαμλίκια (vitraux) του είναι γραμμένα μικρά ποιηματάκια με αναφορές στο αρχοντόσπιτο. Εδώ είναι η ζωγραφική παράσταση του δικέφαλου αετού πάνω από την μονή της Αγίας Λαύρας στο Άγιο Όρος, πανέμορφα όμορφα του ταβάνια και ο ηλιακός του.Το αρχοντικό επικοινωνούσε με γέφυρα (που τώρα δεν υπάρχει) με αυτό του Δημητρίου Αργυριάδη(1759) μέλος οικογενείας σημαντικών λόγιων. Είναι πλήρως διακοσμημένο με αξιόλογες τοιχογραφίες, η γέφυρα του ποταμού Μάιν στη Φραγκφούρτη, μοτίβα, ανθοδοχεία, τοπία, σκηνές καθημερινότητας, ο αρκουδιάρης, ο αυστριακός Ουσάρος, οι μορφές του Ρήγα Φεραίου και του Λόρδου Βύρωνα.
Στο αρχοντικό της Πούλκως (μάλλον 1754) μένουμε έκθαμβοιστον «μπας οντά»από τα εντυπωσιακά ξύλινα ζωγραφισμένα νταβάνια …
Στο αρχοντικό της Πούλκως (μάλλον 1754) μένουμε έκθαμβοιστον «μπας οντά»από τα εντυπωσιακά ξύλινα ζωγραφισμένα νταβάνια και από τις πολύ όμορφες τοιχογραφίες, όπως της Κωνσταντινούπολης όπου στην θέση της Αγίας Σοφίας βρίσκεται η Μονή Βατοπεδίου. Για ένα από τα τζάκια της Πούλκως, ο καθηγητής Νικόλαος Μουτσοπουλος, υποστηρίζει ότι είναι ομορφότερο ακόμα και από αυτό του αρχοντικού Σβαρτς στα Αμπελάκια. Αλλά και για το τζάκι με τα ζωγραφισμένα γυαλάκια πολλά μπορεί να πει κανείς. Στην συνοικία «Τζωνάθκα» της Γεράνειας μαζί με της Πούλκως είναι και άλλα αρχοντικά. Ακριβώς δίπλα της είναι στο αρχοντικό Τζώνου (μη επισκέψιμο) με τις τοιχογραφίες της Κωνσταντινούπολης και της Ανδριανούπολης(;).
Η επισκέψιμη παραδοσιακή κατοικία Χρήστου Τσιότσιου – Τατιάνας Ντέρου παλαιότερα αποτελούσε ένα από τα βοηθητικά …
Η επισκέψιμη παραδοσιακή κατοικία Χρήστου Τσιότσιου – Τατιάνας Ντέρου παλαιότερα αποτελούσε ένα από τα βοηθητικά κτίρια του αρχοντικού της Πούλκως. Αναπαλαιώθηκε για να στεγάσει την πλούσια λαογραφική συλλογή των ιδιοκτητών με αντικείμενα είτε κατασκευασμένα από ντόπιους παλαιούς τεχνίτες είτε προερχόμενα από τα καραβάνια των ταξιδεμένων πραματευτάδων.
Οι Θερμοπύλες της Σιάτιστας, τα αρχοντικά του Βοϊδομάτη και της κυρά Σανούκως. Στέκουν στο βορειοδυτικό άκρο ….
Οι Θερμοπύλες της Σιάτιστας, τα αρχοντικά του Βοϊδομάτη και της κυρά Σανούκως. Στέκουν στο βορειοδυτικό άκρο της πόλης όπου το φυσικό ανάγλυφο, η θέση και η μορφολογία τους τα καθιστούσε άπαρτα κάστρα. Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση με επικεφαλή την κυρά Σανούκω οι Σιατιστινοί απέκρουσαν επιδρομή των Τουρκαλβανών οχυρωμένοι μέσα στα δύο αρχοντικά.Το αρχοντικό της κυράς Σανούκως(1742) έχει θαυμάσια ταβάνια ενώ αυτό του Βοϊδομάτηείναι ίσως το παλαιότερο διασωζόμενο αρχοντικό της Σιάτιστας (1669).
Πίσω από τη βρύση του Δούκα δεσπόζει το Αρχοντικό Αλεξίου (1759) που η μορφολογία, η εμφανής λιθοδομή του και τα τοξωτά …
Πίσω από τη βρύση του Δούκα δεσπόζει το Αρχοντικό Αλεξίου (1759) που η μορφολογία, η εμφανής λιθοδομή του και τα τοξωτά στην κορυφή τους παραθύρια μας παραπέμπουν σε σπίτι βυζαντινού τύπου ανεπηρέαστο από την ανατολίτικη τεχνοτροπία. Ο «ομφαλός» της οροφής ενός από τα ξύλινα ταβάνια του είναι κυκλικός πλημυρισμένος με αραβουργήματα και σκαλιστές διακοσμήσεις και την κυκλική αυτή διάταξη ακολουθεί η οροφή ολόκληρου του δωματίου σχηματίζοντας τελικά ένα θολωτό ταβάνι (ψευτοκουμπέ ή νουφαλός).
Σιάτιστα
Νεάπολη
Γαλατινή
Τσοτύλι
Πεντάλοφος
Πλατεία Τσιστοπούλου 5
50300, Σιάτιστα
Τηλ. +30 2465350100 • Email : info@voio.gr
Δήμος Βοΐου | |
Δημαρχείο | 2465-350100 |
Δ.Ε. Ασκίου | 2465-350200 |
Δ.Ε. Νεάπολης | 2468-350200 |
Δ.Ε. Τσοτυλίου | 2468-350100 |
Υπηρεσίες | |
Αστυνομικό τμήμα Σιάτιστας | 2465-021111 |
Αστυνομικό τμήμα Νεαπόλεως | 2465-002120 |
Ταχυδρομείο Σιάτιστας | 2465-021492 |
Ταχυδρομείο Νεάπολης | 2468-022319 |
Ταχυδρομείο Τσοτυλίου | 2468-031514 |
Ιερά Μητρόπολη Σισανίου & Σιατίστης |
2465-021365, 2465-021257 |