Το Δρυόβουνο είναι ημιορεινό χωριο του Δήμου Βοϊου. Βρίσκεται σε υψόμετρο 800μέτρων και οι κάτοικοι του, σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ανέρχονται στους 251. Το όνομα του χωριού βγαίνει από την αρχαία Ελληνική λέξη ''Δρυς'' που σημαίνει βελανιδιά. Στον παλιό κώδικα της Ιεράς Μονής Οσίου Νικάνορα (Ζάβορδας) του έτους 1534μ.χ το χωριό μνημονεύεται ως Τριάνοβον. Το χωριό σε άγνωστη χρονικά περίοδο, πιθανότητα μετά από κάποια επιδρομή, μετακινήθηκε από την τοποθεσία "Σαϊτα" στην λιγότερο ορατή και προσβάσιμη σημερινή του θέση. Χρονολογικές ενδείξεις για την μεταφορά του χωριού μπορούν να συναχθούν από την χρονολόγηση της εκκλησίας του χωριού. Η σημερινή κεντρική εκκλησία του χωριού είναι δισυπόστατη καθώς είναι αφιερωμένη τόσο στον Πολιούχο του χωριού Άγιο Μηνά όσο και στον Άγιο Δημήτριο. Η εκκλησία με την σημερινή της μορφή χρονολογείται από τις 18 Απριλίου 1859 στον ίδιο χώρο όπου προϋπήρχε ο ναός του Αγίου Δημητρίου με χρονολογία ίδρυσης στις 18 Απριλίου 1509. Κατά την περίοδο του Μακεδονικού αγώνα το χωριό αποτέλεσε καταφύγιο των ελληνικών αντάρτικων σωμάτων τα οποία απολάμβαναν την φιλοξενία τόσο των κατοίκων του χωριού όσο και του μοναστηριού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Από προφορικές πηγές κάτοικοι του χωριού αναφέρουν την διαμονή στο χωριό του μακεδονομάχου Παύλου Μελά (Μίκης Ζέζας) καθώς και του μακεδονομάχου Γεωργίου Δικώνυμου ( καπετάν Μακρής).
Το έτος 1912 μ.Χ., κατά τη διάρκεια του Πρώτου Βαλκανικού πολέμου το χωριό απελευθερώθηκε όπως και η υπόλοιπη περιοχή του Βοϊου (Ανασέλιτσας) από τον ελληνικό στρατό και ενώθηκε με τον εθνικό κορμό.
Τον Απρίλιο του 1943 το Δρυόβουνο κάηκε από τα Ιταλικά κατοχικά στρατεύματα ως αντίποινα για μια ενέδρα ανταρτών που έλαβε χώρα στην θέση "Δραγασιά" εντός της κτηματικής περιοχής του χωριού. Η καταστροφή αφορούσε τόσο υλικές ζημίες όσο και ανθρώπινες απώλειες. Από το μένος των Ιταλικών κατοχικών στρατευμάτων δεν γλύτωσε ούτε η Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος την οποία πυρπόλησαν καταστρέφοντας το σύνολο των κτιριακών της συγκροτημάτων πλην του Καθολικού της Μονής. Εξαιτίας της πυρπόλησης καταστράφηκε η πλούσια βιβλιοθήκη της Μονής καθώς και διάφορα κειμήλια αυτής.