Η γεωργία ακριβείας άρχισε να εφαρμόζεται από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 στη χώρα μας και βασίζεται στη χρήση τεχνολογιών (πληροφορική, τηλεπικοινωνίες) στο χωράφι. Πρόκειται για μία μέθοδο διαχείρισης των αγροκτημάτων ανάλογα με τις ανάγκες των φυτών σε κάθε σημείο του χωραφιού. Εφόσον γίνει μέτρηση της παραλλακτικότητας του εδάφους, ο αγρότης εφαρμόζει τις εκάστοτε εισροές (σπόροι, φυτοφάρμακα, λιπάσματα), με βάση τις ανάγκες της καλλιέργειας. Εφαρμόζονται σε διαφορετικές δόσεις για κάθε τμήμα του χωραφιού και συνήθως γίνεται με δύο τρόπους.

Ο πρώτος τρόπος βασίζεται στη συγκέντρωση δεδομένων που αφορούν τις ιδιότητες του εδάφους και της καλλιέργειας και τη δημιουργία διαφορετικών ζωνών εντός του χωραφιού. Σε κάθε ζώνη περιλαμβάνονται τμήματα του χωραφιού που επιδέχονται κοινές καλλιεργητικές τεχνικές και φέρουν κοινά χαρακτηριστικά. Έτσι, δημιουργείται χάρτης εφαρμογής, τον οποίο χρησιμοποιούν τα μηχανήματα με σκοπό τη διαφοροποίηση των δόσεων.

Ο δεύτερος τρόπος σχετίζεται με τη χρήση αισθητήρων στα μηχανήματα εφαρμογής των εισροών, οι οποίοι μετρούν ιδιότητες του χωραφιού και της καλλιέργειας. Με σκοπό την εφαρμογή λίπανσης ή σκευασμάτων φυτοπροστασίας σε διαφορετικές δόσεις, οι αισθητήρες αλλάζουν αυτόματα τη ρύθμιση των μηχανημάτων κατά τη λειτουργία τους στο χωράφι, ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν από τις μετρήσεις.

Τέλος, τα τηλεκατευθυνόμενα ελικόπτερα (drones) μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εποπτεία του χωραφιού και την καταγραφή τυχόν προβλημάτων στην καλλιέργεια. Επιπλέον, τα μηχανήματα με τεχνητή νοημοσύνη θα απασχολήσουν τη γεωργία ακριβείας στο μέλλον, καθώς μπορούν να συμβάλλουν στη βελτίωση της παραγωγής, τη μείωση του κόστους της, καθώς και στην εξοικονόμηση πόρων.